بخش 1: «دیباچه»

بخش 2: حکایت عاشق شدن پادشاهی بر کنیزکی و خریدن پادشاه، کنیزک را

بخش 3: ظاهر شدن عجز حکیمان از معالجه کنیزک بر پادشاه و روی آوردن پادشاه به درگاه خدا و خواب دیدن شاه ولی را

بخش 4: از خداوند ولیّ التّوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حال‌ها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌‌ادبی‌

بخش 5: ملاقات پادشاه با آن طبیب الهی که در خوابش بشارت داده بودند به ملاقات او

بخش 6: بردن پادشاه آن طبیب را بر سر بیمار تا حال او را ببیند

بخش 7: خلوت طلبیدن آن ولی از پادشاه با کنیزک جهت دریافتن رنج کنیزک‌‌

بخش 8: دریافتن آن ولی رنج را و عرض کردن رنج او را پیش پادشاه

بخش 9: فرستادن شاه رسولان به سمرقند به آوردن زرگر

بخش 10: بیان آنکه کشتن و زهر دادن مرد زرگر به اشارت الهی بود نه به هوای نفس و تأمل فاسد

بخش 11: حکایت مرد بقّال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکّان‌‌

بخش 12: داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان می‌‌کشت از بهر تعصّب

بخش 13: آموختن وزیر مکر پادشاه را

بخش 14: تلبیس وزیر با نصارا

بخش 15: قبول کردن نصارا مکر وزیر را

بخش 16: متابعت کردن نصارا وزیر را

بخش 17: قصه دیدن خلیفه لیلی را

بخش 18: بیان حسد وزیر

بخش 19: فهم کردن حاذقان نصارا مکر وزیر را

بخش 20: پیغام شاه پنهان مر وزیر را

بخش 21: بیان دوازده سبط از نصارا

بخش 22: تخلیط وزیر در احکام انجیل

بخش 23: بیان آن‌که این اختلاف در صورت روش است نی در حقیقت راه

بخش 24: بیان خسارت وزیر در این مکر

بخش 25: مکر دیگر انگیختن وزیر در اضلال قوم

بخش 26: دفع گفتن وزیر مریدان را

بخش 27: مکرّر کردن مریدان که خلوت را بشکن

بخش 28: جواب گفتن وزیر که خلوت را نمی‌‌شکنم

بخش 29: اعتراض مریدان بر خلوت وزیر

بخش 30: نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت

بخش 31: ولیعهد ساختن وزیر هر یک امیر را جدا جدا

بخش 32: کشتن وزیر خویشتن را در خلوت

بخش 33: طلب کردن امّت عیسی علیه‌السلام از امرا که ولیعهد از شما کدام است

بخش 34: منازعت امرا در ولیعهدی

بخش 35: تعظیم نعت مصطفی علیه‌السلام که مذکور بود در انجیل

بخش 36: حکایت پادشاه جهود دیگر که در هلاک دین عیسی سعی نمود

بخش 37: حکایت پادشاه جهود دیگر که در هلاک دین عیسی سعی می‌‌نمود

بخش 38: به سخن آمدن طفل در میان آتش و تحریض کردن خلق را در افتادن به آتش‌‌

بخش 39: کژ ماندن دهان آن مرد که نام محّمدعلیه السلام به تسخر خواند

بخش 40: عتاب کردن آتش را آن پادشاه جهود

بخش 41: قصه باد که در عهد هود علیه السلام قوم عاد را هلاک کرد

بخش 42: طنز و انکار کردن پادشاه جهود و قبول ناکردن نصیحت خاصان خویش‌‌

بخش 43: بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران به شیر

بخش 44: جواب گفتن شیر نخجیران را و فایده جهد گفتن‌‌

بخش 45: ترجیح نهادن نخجیران توکل را بر جهد و اکتساب‌‌

بخش 46: ترجیح نهادن شیر جهد و اکتساب را بر توکّل و تسلیم‌‌

بخش 47: ترجیح نهادن نخجیران توکل را بر اجتهاد

بخش 48: باز ترجیح ‌‌نهادن شیر جهد را بر توکل‌‌

بخش 49: باز ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر جهد

بخش 50: نگریستن عزرائیل بر مردی و گریختن آن مرد در سرای سلیمان و تقریر ترجیحِ توکل بر جهد و قلت فایده جهد

بخش 51: باز ترجیح ‌‌نهادن شیر جهد را بر توکل و فوایدِ جهد را بیان کردن‌‌

بخش 52: مقرر شدن ترجیح جهد بر توکل‌‌

بخش 53: انکار کردن نخجیران بر خرگوش در تأخیر رفتن بر شیر

بخش 54: جواب خرگوش نخجیران را

بخش 55: اعتراض نخچیران بر سخن خرگوش

بخش 56: جواب خرگوش نخچیران را

بخش 57: ذکر دانش خرگوش و بیان فضیلت و منافع دانش

بخش 58: باز طلبیدن نخجیران از خرگوش سر اندیشه او را

بخش 59: منع کردن خرگوش راز را از ایشان

بخش 60: زیافت تاویل مگس

بخش 61: تولیدن شیر از دیر آمدن خرگوش

بخش 62: هم در بیان مکر خرگوش

بخش 63: آمدن خرگوش نزد شیر و خشم شیر بر وی

بخش 64: عذر گفتن خرگوش

بخش 65: جواب گفتن شیر خرگوش را و روان شدن با او

بخش 66: قصه هدهد و سلیمان در بیان آنکه چون قضا آید چشمهای روشن بسته شود

بخش 67: طعنه زاغ بر دعوی هدهد

بخش 68: جواب گفتن هدهد طعنه زاغ را

بخش 69: قصه آدم علیه‌السلام و بستن قضا نظر او را از مراعات صریح نهی و ترک تاویل

بخش 70: پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

بخش 71: پرسیدن شیر از سبب پا واپس کشیدن خرگوش

بخش 72: نظر کردن شیر در چاه و دیدن عکس خود را و آن خرگوش را در آب

بخش 73: مژده بردن خرگوش سوی نخجیران که شیر در چاه افتاد

بخش 74: جمع شدن نخجیران گرد خرگوش و ثنا گفتن او را

بخش 75: تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الی الجهاد الاکبر

بخش 76: آمدن رسول روم تا امیرالمومنین رض و دیدن او کرامات عمر

بخش 77: یافتن رسول روم امیرالمومنین عمر رضی الله عنه خفته در زیر نخل

بخش 78: سلام کردن رسول روم امیرالمومنین را رض

بخش 79: سلام کردن رسول روم از امیرالمومنین رض

بخش 80: اضافت کردن آدم آن زلت را به خویشتن که ربنا ظلمنا و اضافت کردن ابلیس گناه خود را به خدا که بما اعویتنی

بخش 81: تفسیر و هم معکم اینما کنتم

بخش 82: سوال کردن رسول از عمر رض از سبب ابتلای ارواح با این آب و گل اجساد

بخش 83: در سر آن که من اراد ان یجلس مع الله فلیجلس مع اهل التصوف

بخش 84: قصه بازرگان که طوطی او را پیغام داد به طوطیان هندوستان هنگام رفتن به تجارت

بخش 85: صفت اجنحه طیور عقول الهی

بخش 86: دیدن خواجه طوطیان هندوستان را در دشت و پیغام رساندن از آن طوطی

بخش 87: تفسیر قول فریدالدین العطار قدس الله سره تو صاحب نفسی ای غافل میان خاک خون می‌خور که صاحب دل اگر زهری خورد آن انگبین باشد

بخش 88: تعظیم ساحران مر موسی را علیه‌السلام که چه فرمایی اوّل تو اندازی عصا یا ما

بخش 89: باز گفتن بازرگان با طوطی آنچه دید از طوطیان هندوستان‌‌

بخش 90: شنیدن آن طوطی حرکت آن طوطیان و مردن آن طوطی در قفس و نوحه خواجه بر وی

بخش 91: تفسیر قول حکیم: (به هرچْ از راه وامانی، چه کفر آن حرف و چه ایمان / به هرچْ از دوست دور افتی، چه زشت آن نقش و چه زیبا) و در معنی قوله علیه‌السلام ان سعدا لغیور و انا اغیر من سعد و الله اغیر منی و من غیرته حرم الفواحش ما ظهر منها و ما بطن»

بخش 92: رجوع به حکایت خواجه تاجر

بخش 93: برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطیِ مرده

بخش 94: وداع کردن طوطی خواجه را و پریدن او

بخش 95: مضرت تعظیم خلق و انگشت‌نمای شدن‌‌

بخش 96: تفسیر ماشاءالله کان

بخش 97: داستان پیر چنگی که در عهد عمررض از بهر خدا روز بینوایی چنگ زد میان گورستان‌‌

بخش 98: در بیان این حدیث که ان لربکم فی ایام دهر کم نفحات الافتعرضوا لها

بخش 99: قصه سؤال کردن عایشه رض از مصطفی علیه‌السلام که امروز باران بارید چون تو سوی گورستان رفتی جامه‌‌های تو چون تر نیست

بخش 100: تفسیر بیت حکیم آسمانهاست در ولایت جان کارفرمای آسمانِ جهان در ره روح پست و بالاهاست کوههای بلند و دریاهاست

بخش 101: در معنی این حدیث که اغتنموا برد الربیع الی آخره

بخش 102: پرسیدن صدیقه رض از مصطفی ص که سر باران امروزینه چه بود

بخش 103: بقیه قصه پیر جنگی و بیان مخلص آن

بخش 104: در خواب گفتن هاتف مر عمر را رض که چندین زر از بیت‌المال به آن مرد ده که در گورستان خفته است‌‌

بخش 105: نالیدن ستون حنانه چون برای پیغامبر علیه‌السلام منبر ساختند که جماعت انبوه شده بود گفتند ما روی مبارکت را به هنگام وعظ نمی‌‌بینیم و شنیدن رسول و صحابه آن ناله را و سؤال و جواب مصطفی با ستون صریح‌

بخش 106: اظهار معجزهٔ پیغامبر علیه السلام به سخن آمدن سنگ‌ریزه در دست ابوجهل علیه‌العنه و گواهی دادن سنگ‌ریزه بر حقیقت محمد علیه‌الصلوه و السلام

بخش 107: بقیه قصه مطرب و پیغام رسانیدن امیرالمؤمنین عمر رض با او آنچه هاتف آواز داد

بخش 108: گردانیدن عمر رض نظر او را از مقام گریه که هستی است به مقام استغراق که نیستی است‌‌

بخش 109: تفسیر دعای آن دو فرشته که هر روز بر سر هر بازاری منادی می‌‌کنند که اللهم اعط کل منفق خلفا اللهم کل ممسک تلفا و بیان کردن آنکه آن منفق مجاهدِ راه حق است نی مسرف راه هوا

بخش 110: قصه خلیفه که در کرم در زمان خود از حاتم طایی گذشته بود و نظیر خود نداشت‌‌

بخش 111: ‌‌قصه اعرابیِ درویش و ماجرای زن او با او به سبب قلت و درویشی‌

بخش 112: مغرور شدن مریدان محتاج به مدعیان مزور و ایشان را شیخ و محتشم و واصل پنداشتن و نقل را از نقد فرق نادانستن و بربسته را از بر‌رسته‌‌

بخش 113: در بیان آنکه نادر افتد که مریدی در مدعیِ مزور اعتقاد به صدق بندد که او کسی است و بدین اعتقاد به مقامی برسد که شیخش در خواب ندیده باشد و آب و آتش او را گزند نکند و شیخش را گزند کند و لیکن به نادر باشد

بخش 114: صبر فرمودن اعرابی زن را و فضیلت صبر و فقر گفتن با زن‌‌ خود

بخش 115: نصیحت کردن زن مرشوی را که سخن افزون از قدم و از مقامِ خود مگو لم تقولون مالا تفعلون که این سخن‌ها اگرچه راست است این مقام توکل تورا نیست و این سخن گفتن فوق مقام و معامله خود زیان دارد و کبر مقتا عندالله باشد

بخش 116: نصیحت کردن مرد مر زن را که در فقیران به خواری منگر و در کارِ حق به گمان کمال نگر و طعنه مزن بر فقر و در فقیران به خیال و گمان بینوایی خویشتن‌‌

بخش 117: در بیان آنکه جنبیدن هر کسی از آنجا که ویست هر کس را از چنبره وجود خود بیند تابه کبود آفتاب را کبود نماید و سرخ سرخ نماید چون تابه از رنگ‌ها بیرون آید سپید شود از همه تابه‌‌های دیگر او راستگوی‌تر باشد و امام باشد

بخش 118: مراعات کردنِ زن، شوهر را و استغفار نمودن از گفتۀ خویش

بخش 119: در بیان این خبر که انهن یغلبن العاقل و یغلبهن الجاهل

بخش 120: تسلیم کردن مرد خود را به آنچه التماس زن بود از طلب معیشت و این اعتراض زن را اشارت حق دانستن بنزد عقل هر داننده‌‌ای هست که با گَردنده گَرداننده‌‌ای تسلیم کردن مرد خود را به آنچه التماس زن بود از طلب معیشت و این اعتراض زن را اشارت حق دانستن بنزد عقل هر داننده‌‌ای هست که با گَردنده گَرداننده‌‌ای هست‌‌

بخش 121: در بیان آنکه موسی و فرعون هر دو مسخرِ مشیت‌‌اند چنانکه پازهر و زهر و ظلمات و نور و مناجات کردن فرعون به خلوت تا ناموس نشکند

بخش 122: سبب حرمان اشقیا از دو جهان که خسر الدنیا و الاخره

بخش 123: حقیر و بی‌‌خصم دیدن دیده‌‌های حس صالح و ناقه صالح را چون خواهد که حق لشکری را هلاک کند در نظر ایشان حقیر نماید خصمان را و اندک اگر چه غالب باشد آن خصم و یقللکم فی اعینهم لیقضی الله امرا کان مفعولا

بخش 124: در معنیِ آن که مرج البحرین یلتقیان بینهما برزخ لایبغیان

بخش 125: در معنی آنکه آنچه ولی کند مرید را نشاید گستاخی کردن و همان فعل کردن که حلوا طبیب را زیان ندارد اما بیمار را زیان دارد و سرما و برف انگور رسیده را زیان ندارد اما غوره را زیان دارد که در راه است که لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تاخر نشده است

بخش 126: مخلص ماجرای عرب و جفت او

بخش 127: دل نهادن عرب بر التماس دلبر خویش و سوگند خوردن که در این تسلیم مرا حیلتی و امتحانی نیست‌‌

بخش 128: تعیین کردن زن طریق طلب روزی کدخدای خود را و قبول کردن او

بخش 129: هدیه بردن عرب سبوی آب باران از میان بادیه سوی بغداد به امیرالمؤمنین بر پنداشت که آنجا هم قحط آب است‌‌

بخش 130: در نمد دوختن زن عرب سبوی آب باران را و مهر نهادن بر وی از غایت اعتقاد عرب‌‌

بخش 131: در بیان آنکه چنانکه گدا عاشق کرم است و عاشق کریم کرم کریم هم عاشق گداست اگر گدا را صبر بیش بود کریم بر در او آید و اگر کریم را صبر بیش بوَد گدا بر در او آید اما صبر گدا کمال گداست و صبر کریم نقصان اوست‌‌

بخش 132: فرق میان آنکه درویش است به خدا و تشنه خدا و میان آنکه درویش است از خدا و تشنه غیر است‌‌

بخش 133: پیش آمدن نقیبان و دربانان خلیفه از بهر اکرام اعرابی و پذیرفتن هدیه او را

بخش 134: در بیان آنکه عاشق دنیا بر مثال عاشق دیواری است که بر او تاب آفتاب زند و جهد و جهاد نکرد تا فهم کند که آن تاب و رونق از دیوار نیست از قرص آفتاب است در آسمان چهارم لاجرم کلی دل بر دیوار نهاد چون پرتو آفتاب به آفتاب پیوست او محروم ماند ابدا و حیل بینهم و بین ما یستهون

بخش 135: مثل عرب اذا زنیت فازن بالحره و اذا سرقت فاسرق الدره

بخش 136: سپردن عرب هدیه را یعنی سبو را به غلامان خلیفه‌‌

بخش 137: حکایت ماجرای نحوی و کشتیبان

بخش 138: قبول کردن خلیفه هدیه را و عطا فرمودن با کمال بی‌‌نیازی از آن هدیه و از آن سبو

بخش 139: در صفت پیر و مطاوعت وی

بخش 140: وصیت کردن رسول علیه‌السلام علی را کرم الله وجهه که چون هر کسی به نوع طاعتی تقرب جوید به حق تو تقرب جوی به صحبت عاقل و بنده خاص تا از همه پیش‌قدم‌تر باشی‌‌

بخش 141: کبودی زدن قزوینی بر شانگاه صورت شیر و پشیمان شدن او به سبب زخم سوزن

بخش 142: رفتن گرگ و روباه در خدمت شیر به شکار

بخش 143: امتحان کردن شیر گرگ را و گفتن که پیش آی ای گرگ بخش کن صیدها را میان ما

بخش 144: قصه آنکه در یاری بکوفت از درون گفت کیست گفت منم گفت چون تو توی در نمی‌‌گشایم هیچ‌کس را از یاران نمی‌‌شناسم که او من باشد

بخش 145: صفت توحید

بخش 146: ادب کردن شیر گرگ را که در قسمت بی‌‌ادبی کرده بود

بخش 147: تهدید کردن نوح علیه السلام مر قوم را که با من مپیچید که من روی پوشم با خدای میپیچد در میان این به حقیقت ای مخذولان‌‌

بخش 148: نشاندن پادشاهان صوفیان عارف را پیش روی خویش تا چشمشان بدیشان روشن شود

بخش 149: آمدن مهمان پیش یوسف علیه‌السلام و تقاضا کردن یوسف از او تحفه و ارمغان‌‌

بخش 150: گفتن مهمان یوسف را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خود بینی مرا یاد کنی

بخش 151: مرتد شدن کاتب وحی به سبب آنکه پرتو وحی بر او زد آن آیت را پیش از پیغامبر علیه‌السلام بخواند گفت پس من هم محل وحیم‌‌

بخش 152: دعا کردن بلعم باعور که موسی و قومش را از این شهر که حصار دادند بی‌‌مراد بازگردان

بخش 153: اعتماد کردن هاروت و ماروت بر عصمت خویش و آمیزی اهل دنیا خواستن و در فتنه افتادن

بخش 154: اعتماد کردن هاروت و ماروت بر عصمت خویش و آمیزی اهل دنیا خواستن و در فتنه افتادن

بخش 155: به عیادت رفتن کر بر همسایه رنجور خویش

بخش 156: اول کسی که در مقابله نص قیاس آورد ابلیس بود

بخش 157: در بیان آنکه حال خود و مستیِ خود پنهان باید داشت از جاهلان

بخش 158: قصه مری کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی و صورتگری

بخش 159: پرسیدنِ پیغامبر (علیه السَّلام) مر زید را: امروز چونی؟ و چون برخاستی؟ و جواب گفتنِ او ‏که: أَصْبَحْتُ مُؤْمِناً یا رَسُولَ‌اللهِ‌‌‏

بخش 160: متهم کردن غلامان و خواجه‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌های ترونده که می‌اوردیم او خورده است

بخش 161: بقیه قصه زید در جواب رسول علیه‌السلام

بخش 162: گفتن پیغامبر علیه‌السلام مر زید را که این سر را فاش‌تر از این مگو و متابعت نگاه‌ دار

بخش 163: بازگشتن به حکایت زید

بخش 164: آتش افتادن در شهر به ایام عمر رض

بخش 165: خدو انداختن خصم در روی امیرالمؤمنین علی کرم‌الله‌وجهه و انداختن علی شمشیر را از دست

بخش 166: سؤال کردن آن کافر از علی کرم الله‌وجهه که چون بر چون منی مظفر شدی شمشیر را از دست چون انداختی

بخش 167: جواب گفتن امیرالمومنین که سبب افکندن شمشیر از دست چه بود در آن حالت‌‌

بخش 168: گفتن پیغامبرعلیه‌السلام به گوشِ رکابدار امیرالمؤمنین علی کرم الله وجهه که کشتن علی بر دست تو خواهد بودن خبرت کردم‌‌

بخش 169: تعجب کردن آدم علیه السلام از ضلالت ابلیس و عجب آوردن‌‌

بخش 170: بازگشتن به حکایت امیرالمومنین علی کرم الله وجهه و مسامحه کردن او با خونی خویش‌‌

بخش 171: آمدن رکابدار علی کرم‌ الله وجهه که از بهر خدا مرا بکش و از این قضا برهان‌‌

بخش 172: بیان آنکه فتح طلبیدن پیغامبر علیه‌السلام مکه را و غیر مکه را جهت دوستی ملک دنیا نبود چون فرموده است که الدنیا جیفه بلکه به امر بود

بخش 173: گفتن امیرالمومنین علی کرم‌الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاصِ عمل نماند مانع کشتن تو آن شد