غزل شمارهٔ ۱۵۰۱: منم فتنه هزاران فتنه زادم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۲: ز زندان خلق را آزاد کردم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۳: غلامم خواجه را آزاد کردم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۴: حسودان را ز غم آزاد کردم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۵: یکی مطرب همی خواهم در این دم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۶: همیشه من چنین مجنون نبودم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۷: ایا یاری که در تو ناپدیدم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۸: سفر کردم به هر شهری دویدم

غزل شمارهٔ ۱۵۰۹: سفر کردم به هر شهری دویدم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۰: اگر عشقت به جای جان ندارم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۱: بیا ای آنک بردی تو قرارم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۲: گهی در گیرم و گه بام گیرم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۳: اگر سرمست اگر مخمور باشم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۴: خداوندا مده آن یار را غم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۵: چه نزدیک است جان تو به جانم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۶: چه نزدیک است جان تو به جانم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۷: مرا گویی که رایی من چه دانم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۸: من آن ماهم که اندر لامکانم

غزل شمارهٔ ۱۵۱۹: بیا کامروز بیرون از جهانم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۰: مرا پرسی که چونی بین که چونم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۱: من از عالم تو را تنها گزینم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۲: ورا خواهم دگر یاری نخواهم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۳: نه آن شیرم که با دشمن برآیم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۴: چو آب آهسته زیر که درآیم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۵: ز قند یار تا شاخی نخایم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۶: از آن باده ندانم چون فنایم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۷: بیا کامروز گرد یار گردیم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۸: به پیش باد تو ما همچو گردیم

غزل شمارهٔ ۱۵۲۹: شب دوشینه ما بیدار بودیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۰: من و تو دوش شب بیدار بودیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۱: بیا کامروز شه را ما شکاریم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۲: بیا تا عاشقی از سر بگیریم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۳: بیا امروز ما مهمان میریم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۴: بیا ما چند کس با هم بسازیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۵: بیا تا قدر یک دیگر بدانیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۶: میان ما درآ ما عاشقانیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۷: چرا شاید چو ما شه زادگانیم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۸: بر آن بودم که فرهنگی بجویم

غزل شمارهٔ ۱۵۳۹: مگردان روی خود ای دیده رویم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۰: بیا با هم سخن از جان بگوییم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۱: مرا خواندی ز در تو خستی از بام

غزل شمارهٔ ۱۵۴۲: چنان مستم چنان مستم من این دم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۳: کجایی ساقیا درده مدامم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۴: مرا گویی چه سانی من چه دانم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۵: شراب شیره انگور خواهم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۶: رفتم تصدیع از جهان بردم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۷: من با تو حدیث بی زبان گویم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۸: روی تو چو نوبهار دیدم

غزل شمارهٔ ۱۵۴۹: زنهار مرا مگو که پیرم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۰: گر از غم عشق عار داریم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۱: از اصل چو حورزاد باشیم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۲: ما آفت جان عاشقانیم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۳: ما صحبتِ همدگر گُزینیم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۴: چون ذره به رقص اندرآییم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۵: جز جانب دل به دل نیاییم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۶: ای برده نماز من ز هنگام

غزل شمارهٔ ۱۵۵۷: یا رب توبه چرا شکستم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۸: دانی کامروز از چه زردم

غزل شمارهٔ ۱۵۵۹: من دوش به تازه عهد کردم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۰: تا عشق تو سوخت همچو عودم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۱: تا چهره آن یگانه دیدم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۲: گر ناز تو را به گفت نارم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۳: من اشتر مست شهریارم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۴: روزی که گذر کنی به گورم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۵: ای دشمن روزه و نمازم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۶: تا با تو قرین شد‌ست جانم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۷: امروز مرا چه شد چه دانم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۸: ای جان لطیف و ای جهانم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۹: ناآمده سیل تر شدستیم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۰: آن عِشرتِ نو که برگرفتیم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۱: در عشق قدیم سال خوردیم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۲: گر گمشدگان روزگاریم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۳: ما عاشق و بی دل و فقیریم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۴: نی سیم و نه زر نه مال خواهیم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۵: ما شاخ گلیم نی گیاهیم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۶: ما زنده به نور کبریاییم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۷: امروز نیم ملول شادم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۸: من جز احدِ صمد نخواهم

غزل شمارهٔ ۱۵۷۹: ما آب دریم ما چه دانیم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۰: تا دلبرِ خویش را نبینیم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۱: گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۲: هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۳: می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام

غزل شمارهٔ ۱۵۸۴: هر که گوید کان چراغ دیده ها را دیده ام

غزل شمارهٔ ۱۵۸۵: ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۶: خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۷: عشوه دادستی که من در بی وفایی نیستم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۸: من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم

غزل شمارهٔ ۱۵۸۹: چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۰: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۱: وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۲: نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۳: روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۴: ایها العشاق آتش گشته چون استاره ایم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۵: سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۶: چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۷: این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۸: ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم

غزل شمارهٔ ۱۵۹۹: چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم

غزل شمارهٔ ۱۶۰۰: از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم